ਸਾਰੇ
ਦੀਪ ਨੂੰ ਮਿਸਤਰੀ ਜਤਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੂੰ ਲੱਗਭਗ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੀਪ ਨੇ ਦੋ ਵਾਰ ਵੀ ਮਿਸਤਰੀ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗੇ ਪਰ ਮਿਸਤਰੀ ਹਰ ਵਾਰ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਨਾ ਕਰ ਦਿੰਦਾ "ਠੇਕੇਦਾਰ
ਚੰਨੀ ਗਰੀਬ ਪਰ ਮਿਹਨਤੀ ਮਜਦੂਰ ਸੀ। ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਨ ਕੇ ਘਰ ਚਲਾਉਦਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦਾਈ ਹੀ ਵਿਹਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਦਿਹਾੜੀ ਜਾਦਾ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਿਸਤਰੀ ਨੇ ਵੀ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਹੀ ਰੱਖ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਕੰਮ
ਰਾਹੁਲ ਤੇ ਰੋਹਿਤ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਕ੍ਰਿਕਟ ਅਕੈਡਮੀ ਜੁਆਇਨ ਕੀਤੀ। ਰਾਹੁਲ ਗਰੀਬ ਘਰ ਦਾ ਪਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹੋਣਹਾਰ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਚੰਗੀ ਖੇਡ ਕਾਰਣ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਚੰ
ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਦੂਰ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਢਾਣੀ , ਢਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵਸਦਾ ਸੀ ਸਵਰਗਾ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ, ਨਾ ਬਿਜਲੀ ਜਾਣ ਤੇ ਨਾ ਪਾਣੀ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ, ਖੁੱਲੀ ਹਵਾ ਦੇ ਠੰਡੇ ਬੁੱਲੇ ਤੇ ਖੂਹ ਦੇ ਠੰਡੇ ਮਿੱਠੇ ਪਾਣੀ,ਖੇਤਾਂ
ਭਾਵੇ ਜਸ਼ਨ ਕਾਲਜ ਪੜਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦ ਵੀ ਖੇਤ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਜਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜਸ਼ਨ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਤੇ ਖੇਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੌਕਰ ਜਾ ਸਾਥ ਜਰੂਰ ਦਿੰਦਾ। ਦਿਨ ਦੇ ਕੰੰਮ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਕਰਦਾ ਪਰ ਰਾਤ ਦਾ ਡਰ ਬਚ
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅੰਬੂ ਹਾਕ ਮਾਰਦਾ ਪਿੱਤੀ ਆ ਜਾ ਖੇਡੀਏ ਕੱਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਿਧਰੇ ਦੂਰ ਪ੍ਰਛਾਵੇਂ ਵਾਂਗ ਹਿੱਲ ਰਹੀ ਆ। ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਭੁਲਾ ਕੇ ਫੇਰ ਅੰਬੂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਭੱਜਦਾ ਹਾਂ। ਉਹ ਬਾਕੀ ਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਹਾਕਾਂ ਮਾਰਕੇ ਇੱ
ਦੂਜਾ ਸੰਸਾਰ ਯੁੱਧ।ਖੂਨੀ ਜੰਗ ਦਾ ਭੁੱਖਾ ਦੈਂਤ ਲਗਾਤਾਰ ਛੇ ਸਾਲ ਤੱਕ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਰੱਜਵਾ ਖੂਨ ਪੀਂਦਾ ਰਿਹਾ।ਅਖੀਰ ਅਮਰੀਕਾ ਉਸ ਦੀ ਭਿਆਣਕ ਖੂਨੀ ਭੁੱਖ ਨੂੰ ਸੰਤਸ਼ੁਟ ਕਰਨ ਦਾ ਅਜੀਬ ਤਰੀਕਾ ਵਰਤ ਦਾ। ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਜਪਾਨ ਦੇ ਘੁੱਗ ਵਸਦੇ
ਪਿੱਤੀ ਰਾਣੇ। ਹੁਣ ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਤਾ ਦੇਹ।ਨਵੰਬਰ ਦੀ ਕੋਸੀ ਕੋਸੀ ਧੁੱਪ, ਨਿਰਮਲ ਅਕਾਸ਼, ਸੰਭਰਿਆ ਸੂਰ੍ਹਿਆ ਨਾਨਕੀਆਂ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਵਿਹੜਾ, ਨਵੇ ਨਕੋਰ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਬੂਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਬੂਟ,ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਵਾਲੇ ਛਣ ਛਣ ਕਰਦੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਸਗਲੇ,ਲਾਲ
ਰਵੀ ਨੂੰ ਐਤਵਾਰ ਲਿਆਉਣਾਂ ਔਖਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਸਿਮਰ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਸੁਣਨਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਸਿਮਰ ਉਸ ਨਾਲ ਭੱਜ ਕੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆਂ ਫੈਸਲਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਜਮੀਨ ਨਹੀ ਮਿਲੂ ਨਾ ਸਹੀ। ਅਸੀ ਨ
ਰਵੀ ਨੂੰ ਠੇਕੇਦਾਰੀ ਚ ਜਿਆਦਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਕੰਮ ਉਸ ਦੇ ਲੈਵਲ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਅੱਗੋ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੰਮ ਨਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਥਾਂ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਭੇਜੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਦਾਰੇ ਨੇ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਈ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਦੀ
ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇਂ ਹਫ਼ਤੇ ਰਵੀ ਰੋਹਤਕ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਛੇਵੇਂ ਤੇ ਆਖਰੀ ਸਮੈਂਸਟਰ ਦਾ ਦਾਖਲਾ ਭਰਿਆਂ। ਉਸਦੇ ਚਾਰ ਸਮੈਂਸਟਰਾ ਦਾ ਰਿਜਲਟ ਵਧੀਆਂ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਰਵੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਬਹੁਤ ਪਕੜ ਸੀ । ਬਰਾੜ ਤੇ ਹੋਰ ਸਾਥੀ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਦੋਂ ਵਾਰ ਘਰ ਜਾਂਦੇ
ਰਵੀ ਸਵੇਰੇ ਸਿਮਰ ਨੂੰ ਕਾਲਜ ਛੜ ਆਇਆਂ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਪੇ ਆ ਜਾਵੇ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਚੱਲਾ ਗਿਆ । ਅਜ ਸ਼ਾਮ ਉਸ ਨੇ ਮਹਾਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਿਲੱਣ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਟੈਸ਼ਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਹਾਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਫ਼ਾਰਮ ਤੇ ਬਿੱਤਾਇਆਂ ਟ
ਦਸੰਬਰ ਵਿੱਚ ਰਵੀ ਦੇ ਤੀਜ਼ੇ ਸਮੈਸਟਰ ਦੇ ਪੇਪਰ ਹੋ ਗਏ। ਸਿਮਰ ਦੇ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ। ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਛੁੱਟਿਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਸਿਮਰ ਤੇ ਰਵੀ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਸਿਮਰ ਨੇ ਤਾ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨ ਮੌਜ਼ ਨਾਲ ਕੱਟੇ ਉਹ ਕਿਤਾਬ
ਰਵੀ ਨੇ ਤੀਸਰੇ ਸਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ ।ਉਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਮੈਸਟਰ ਦਾ ਰਿਜਲਟ ਵਧੀਆਂ ਆਇਆਂ ਸੀ। ਸਿਮਰ ਦਾ ਵੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਈ ਦਿਨ ਤਾ ਰਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਕਾਲਜ ਛੱੜਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਫੇਰ ਸਵੇਰੇ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਲੋਕਲ ਬਸ ਦੁਆਰਾ ਕਾ
ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਮਹਿਨੇ ਰਵੀ ਦੀ ਅਗਲੇ ਸਿਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਐਡਮਿਸ਼ਨ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਸਮੈਸਟਰ ਚ ਐਡਮਿਸ਼ਨ ਲੈ ਲਈ । ਪਰ ਇਸ ਵਾਂਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਆਏ ਮੁੰਡੀਆਂ ਨੇ ਹੋਸਟ ਨਾ ਲਿਆਂ। ਮੈਸ ਦੀ ਰੋਟੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀ ਸੀ। ਛੇ ਮਹਿਨੀਆਂ ਚ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦ
ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਮਹਿਨੇ ਰਵੀ ਦੀ ਅਗਲੇ ਸਿਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਐਡਮਿਸ਼ਨ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਸਮੈਸਟਰ ਚ ਐਡਮਿਸ਼ਨ ਲੈ ਲਈ । ਪਰ ਇਸ ਵਾਂਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਆਏ ਮੁੰਡੀਆਂ ਨੇ ਹੋਸਟ ਨਾ ਲਿਆਂ। ਮੈਸ ਦੀ ਰੋਟੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀ ਸੀ। ਛੇ ਮਹਿਨੀਆਂ ਚ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦ
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕਸ਼ਟ ਝਲਦੇ ਵੇੱਖੀਆਂ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇਂ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣੇ। ਡੇਅਰੀ ਦੀ ਕਮਾਈ ਸ਼ਹਿਰ ਵਾਲੇਂ ਮਕਾਨ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆਂ ਤੇ ਬੀਜ਼ਾ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਆਮਦਨ ਮਾਂ ਕੋਲੋ ਹੁੱਣ ਪੈਸੇਂ ਸਭ
ਰਵੀ ਦੀਆਂ ਪਿਛੱਲੀਆਂ ਚਾਰ ਫ਼ਸਲਾਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆਂ ਹੋਇਆਂ। ਉਸ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਫ਼ਲ ਲੱਗੀਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਵਲੋਂ ਲਿਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਕਰਜ਼ਾ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ । ਇਸ ਵਾਰ ਕਣਕ ਦਾ ਝਾੜ ਬਹੁਤ ਨਿਕਲੀਆਂ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਕਣਕ ਬੀਜ਼ ਵਲੋਂ ਹੀ ਵਿੱਕ ਗਈ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ
ਮਈ ਦੇ ਮਹਿਨੇ ਰਿਜ਼ਲਟ ਆਇਆਂ। ਸਿਮਰ ਤੇ ਰਵੀ ਚੰਗੇਂ ਨੰਬਰਾ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਹੋਏ। ਐਸ ਵਾਰ ਰਵੀ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਵੀ ਚੰਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਕਣਕ ਦਾ ਝਾੜ ਚੰਗਾਂ ਸੀ।ਰਵੀ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਵਧੀਆਂ ਵਰੈਂਟੀ ਦਾ ਨਰਮਾਂ ਬਿਜੀਆਂ ਸੀ । ਇਸ ਦਾ ਬੀਜ਼ ਉਸ ਲੁਧਿਆਣੇ ਤੋਂ